#شرایط_امر_به_معروف:
در واجب بودن امر به معروف و نهی از منکر باید همه شرایط زیر وجود داشته باشد:
1 ـ شناخت معروف و منکر، اگرچه به طور اجمال.
(پس، بر کسی که معروف و منکر را نمیشناسد، و آنها را از همدیگر تشخیص نمیدهد، #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر واجب نیست، البته گاهی برای امر به معروف و نهی از منکر کردن یاد گرفتن و “شناختن معروف و منکر"، واجب میشود.)
2 ـ احتمال تأثیر در شخص خلافکار.
(پس، اگر کسی میداند که سخن و گفته او اثر ندارد، مشهور بین فقهاء آن است که در این صورت وظیفه ندارد و امر به معروف و نهی از منکر بر او واجب نیست. ولی “احتیاط واجب” آن است که کراهت و ناراحتی خود را از کارهای ناشایسته خلافکار به هر طوری که ممکن است اظهار نماید، هرچند بداند که در او اثر نخواهد داشت.)
3 ـ قصد ادامه کارهای ناشایسته و خلاف از شخص خلافکار.
(پس، شخص خلافکار چنانچه نخواهد کارهای خلاف خود را تکرار کند و دوباره مرتکب شود، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست.)
4 ـ معذور نبودن شخص خلافکار در کارهای زشت و خلاف خود.
(شخص خلافکار اعتقاد داشته باشد کار زشتی که انجام داده حرام نبوده! بلکه مباح بوده! و یا اینکه معتقد بوده کار خوبی که ترک کرده، واجب نبوده است.)
5 ـ ضرر جانی یا آبرویی و یا مالی ـ به مقدار قابل توجّه ـ شخص امر کننده به معروف و نهیکننده از منکر را تهدید نکند، و مشقّت و دشواری غیرقابلتحمل وجود نداشته باشد
(✔مگر اینکه کار #معروف ـ خوب ـ و #منکر - بد ـ بهقدری نزد شارع مقدّس مهم باشد که باید در راه آن ضررها و دشواریها را تحمّل نمود.)?
ı(توضیح المسائل آیت الله سیستانی)
شرایط امر به معروف چیست؟