حکمت چهل و یکم
موضوع: بیمارى و ریزش گناهان
لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِی عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا:
و قال علیه السلام جَعَلَ اللَّهُ مَا کَانَ مِنْ شَکْوَاکَ حَطّاً لِسَیِّئَاتِکَ، فَإِنَّ الْمَرَضَ لَاأَجْرَ فِیهِ، وَلَکِنَّهُ یَحُطُّ السَّیِّئَاتِ، وَیَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ. وَإِنَّمَا الْأَجْرُ فِی الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ، وَالْعَمَلِ بِالْأَیْدِی وَالْأَقْدَامِ، وَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّیَّةِ وَالسَّرِیرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ.
امام علیه السلام هنگامى که یکى از یاران خود را بیمار مىبیند (ضمن احوالپرسى) به او مىفرماید:
«خداوند این درد و بیمارى تو را سبب ریزش گناهانت قرار داد، زیرا بیمارى پاداشى در آن نیست؛ ولى گناهان را مىریزد همچون ریزش برگ درختان، اجر و پاداش، تنها در گفتار به زبان و عمل با دست و قدم (و اعض ا) است و خداوند سبحان کسانى را از بندگانش که بخواهد (و لایق بداند)، به موجب صدق نیت و پاکى باطن (نیز) داخل بهشت مىکند.
پیام ها:
1-. این بشارت بزرگى بود که امام علیه السلام به آن یار بیمار داد و روحیه اى را که بیمار براى مبارزه با مرض باید پیدا کند در او دمید.
2-درد و رنجها و بلاها و حوادث ناگوار فلسفه ها ی متعددى دارد:
1-2 آمرزش گناهان
2-2 انسان در حال بیمارى توجه خاصى به خدا پیدا مىکند
2-3گاه به یاد مرگ مىافتد و از گناهان خود توبه مىکند
3-پاداش مربوط به عمل است؛ ولى یک بیمارى ناخواسته که به انسان عارض مىشود کارى نیست که او انجام داده باشد تا خداوند اجر و پاداشى براى او قرار دهد.
4- نیت و اراده، عملى است باطنى که در بسیارى از روایات براى آن پاداش ذکر شده است.
5- سریره صالح و باطن نیکو نیز مولود اعمال صالحى است که در گذشته انجام داده و آن هم داراى پاداش نیک است.
نکته :فرق میان عوض با اجر و پاداش :
یکى مربوط به فعل خدا است و دیگرى مربوط به فعل بندگان خدا.
ریزش گناهان
